Valentijnsmisère, het vervolg

Enkele weken geleden schreef het eenzaamste lid van onze redactie op deze plaats over de horrors van valentijnsdag. Om dit betoog kracht bij te zetten noteerde hij (laten we hem voor het gemak ‘Claudio’ noemen) bovendien tien redenen om vooral alleen te blijven. De rest van de redactie, gezegend met intelligente, lieve en bovendien ontzettend aantrekkelijke wederhelften, was niet onverdeeld overtuigd van zijn gelijk. Daarop stak zij de koppen bij elkaar en presenteert u bij deze tien redenen om juist wel een relatie te hebben.

1. Tijd. Met een relatie houdt u tijd over om bijvoorbeeld een instrument te leren bespelen, een roman te schrijven, een postzegelverzameling aan te leggen of te skinnydippen in de Noordelijke IJszee. En dat komt allemaal omdat u nu met iemand in huis woont die geheel kosteloos de huishoudelijke klusjes doet. U hoeft dus niet langer te koken, af te wassen, het toilet te boenen of te stofzuigen. Of de ramen te lappen. Of boodschappen te doen. Of bedden te verschonen. Of te strijken. Of de douche schoon te maken. Of eten te bestellen. En daarbij komt nog één gigantisch voordeel: vrouwen kunnen niet tegen rommel. Dus als u maar lang genoeg wacht, verdwijnt uw troep vanzelf. Bovendien kunnen vrouwen veel efficiënter opruimen, en het kan nooit kwaad ze dat te vertellen. Natuurlijk, hier staat zo af en toe een film met Hugh Grant of Ryan Gosling tegenover, maar dat weegt nooit op tegen de talrijke gemakken die u ervoor terugkrijgt.
2. Persoonlijke hygiëne. Uw onderbroeken wórden immers gewassen.
3. Smaak. Vrouwen hebben begrepen dat de wereld slechts uiterlijk vertoon is. Daarom hebben ze dat tot hun specialiteit gemaakt. Wat dat voor u als man betekent? Dat uw leven er veel succesvoller uitziet dan het in feite is. U woont in een prachtig huis, dat smaakvol is ingericht, u draagt fraaie kleding in geslaagde kleurcombinaties en geeft kortom de algehele indruk dat u het prima voor elkaar heeft. Niemand zal vermoeden dat u de hele dag werkloos voor de televisie zit, terwijl uw vrouw de centen verdient. Bijkomend voordeel is dat de door u gekochte diamanten, halskettingen, parfums en romantische dinertjes u dus niets kosten.
4. Sociaal verkeer. U kent het wel: u bent uitgenodigd op een feestje waar u niemand kent. Geforceerd spreekt u mensen aan, voert een niet-lopend gesprek en moet na vijf minuten alweer op zoek naar een nieuwe gesprekspartner. Waarna dit schema zich herhaalt. De hele avond. Op dat soort momenten is het erg fijn een vrouw aan uw zijde te hebben. Vrouwen zijn hier namelijk veel beter in. Ze kennen immers veel meer mensen en zijn tevens in staat een gesprek met een vreemde voeren, zonder dat dit vrijwel meteen eindigt in een grote, aporetische stilte. Om op dit soort momenten vol interesse knikkend naast uw wederhelft te staan verleent u tevens een gevoel van betekenis en geeft zin aan uw bestaan.
5. Borsten. Oh yeah!
6. Billen. Oh yeah!
7. Valentijnsdag. Met een liefdesbetrekking hoef je op deze dag de frustratie over je eigen situatie niet op papier te zetten. In plaats daarvan kunt u genieten van een heerlijk avondje met uw geliefde in een zeer verlokkelijke uitdossing, rode wijn, kaarsjes op de badrand, smoothjazz en rozenblaadjes.
8. Coïtus. Misschien erg voorspelbaar, maar daarom niet minder waar. Een reden die zeker mannen zal aanspreken, is dat je in een relatie uitgebreid en zonder gêne het voortplantingsritueel kunt oefenen. Nu kun je zeggen dat je daarvoor geen relatie nodig hebt en dat is waar. Maar een vaste relatie biedt wel de belofte van kwalitatieve en kwantitatieve regelmaat, geeft een stuk meer zekerheid ten aanzien van overdraagbare aandoeningen en kost aanzienlijk minder drankjes.
9. Toekomst. Aangezien vrouwen bewezen intelligenter en succesvoller zijn dan mannen, is het een kwestie van tijd voordat ze de dienst gaan uitmaken in de wereld. Omdat daar nogal wat eeuwen van vrouwenonderdrukking aan vooraf zijn gegaan, is het waarschijnlijk dat je als man tot zondebok wordt gebombardeerd. De enige bescherming die u dan nog zult kunnen vinden, is in de vorm van een relatie. De vrouw onderdrukt haar eigen man immers niet, of op z’n minst minder. Een relatie beginnen is tevens de enige manier om op hoge leeftijd nog serieus genomen te worden. Alleenstaande mannen op leeftijd zijn in het jargon van de vrouw namelijk automatisch ‘vieze oude mannetjes’. Dat wilt u niet. Zeker niet als de vrouw ons mannen tegen die tijd bij de ballen heeft.
10. Lingeriesetjes. Net als voor kalkoenen geldt: gevuld zijn ze zoveel beter!

Waarom een walvis bezitten beter is dan een auto hebben

  • Een walvis kan in het water.
  • Een walvis kun je eten.
  • De Noordzee is een stuk rustiger dan de A2.
  • Van een walvis kun je olie maken.
  • Je hoeft nooit meer CD’s van walviszang te kopen om bij in slaap te vallen.
  • Een walvis is groter en imposanter en maakt dus meer indruk op je vrienden.
  • Er bestaat (nog) geen APK voor walvissen.
  • Een walvis kan je troosten, wanneer je het allemaal niet meer ziet zitten.
  • Je hoeft je geen zorgen te maken of je walvis een ‘pussy magnet’ is. Je hebt geen vrouw nodig; je hebt een walvis.
  • Je hoeft bij aanschaf geen lastige keuze te maken over de kleur; grijsblauw.
  • Een auto rijdt niet op plankton.
  • Er bestaan geen dure wintervinnen.
  • Een auto is geen zoogdier.
  • Je betaalt geen wegenbelasting voor je walvis.
  • Geen verkeersagent durft een blauwe vinvis aan te houden.
  • Het nieuwe vriendje van je ex mag dan een nieuwe Porsche hebben, een walvis zal hij nooit krijgen.
  • Het is bijna alsof je een dolfijn hebt.
  • Als er met luilak boter op je walvis wordt gesmeerd, vindt hij dat alleen maar prettig.
  • Door zijn natuurlijke habitat is het niet erg dat je walvis niet door de wasstraat past.

In de bus

“Dag chauffeur!”
“Goedemiddag meneer.”
“Gaat deze bus de goede kant op?”
“Nee, die bus staat daar. Deze gaat naar Limburg.”
“Dank u chauffeur!”
“Dag.”

“Hallo mijn beste!”
“Hallo meneer.”
“Ik wil graag een kaartje.”
“Dat kan. Waar wilt u heen?”
“Hmm.”
“…”
“…”
“Dag meneer.”

“Sorry. Ik moet er bij de volgende halte uit.”
“Dat geeft niet, dat kan ons allemaal gebeuren.”

“Hé schoonheid! Is deze stoel bezet?”
“Nee…”
“Kom je hier vaker?”
“Help.”

“Ik moet u wat zeggen: u lijkt echt heel erg op Dries Roelvink, chauffeur.”
“Ik ben Dries Roelvink.”
“Ik wacht wel even op de volgende bus.”

“Wilt u een manderijntje?”
“Nee chauffeur, ik wil inchecken.”
“Oké.”

 

Genieten

Ik ga u een geheim vertellen: schrijven voor Met Man en Muys betaalt niet zo goed. Sterker nog, de redactie (en met name ikzelf) schrijft praktisch op vrijwillige basis. Maar goed, je moet er wat voor over hebben om de laatste strohalm der rede te zijn. Om mijzelf toch zo nu en dan van voedsel te voorzien, werk ik wat bij als semi-professioneel kopjeskoffie-inschenker. Bij deze baan kom ik met regelmaat met melkcupjes in aanraking. Op de modern in zwart-wit uitgevoerde cupjes prijkt trots de slogan van de niet nader te noemen melkcupjesfabrikant (ik hoor u denken: dat zijn een paar fraaie Wordfeudwoorden! Net als die, trouwens). De slogan luidt: “Geniet bewust”. Prima. Maar volgens mij klopt daar iets niet.

Ik stel mij zo voor dat het creatieve team van de fabrikant bij het bedenken van deze slogan ontzettend enthousiast moet zijn geweest: “‘Geniet bewust’; aan één kant de nadruk op intens genieten, aan de andere kant de subtiele verwijzing naar de duurzaamheid van het product. Hip, authentiek, begaan, briljant. Dat wordt een dikke bonus Frits!”. Toch meen ik dat ze niet goed hebben nagedacht over de, toegegeven, pakkende slogan. Mijn probleem zit ‘m hierin: is genieten niet altijd al bewust? Met andere woorden: veronderstelt genieten niet dat je dat bewust doet?

Mijn omgeving reageert verschillend op deze vraag. De één meent dat ik de vraag terecht stel, terwijl de ander ervan overtuigd is dat je ook onbewust kunt genieten. De Oostenrijkse filosoof Wittgenstein zou dit een perfect voorbeeld vinden van hoe filosofische problemen uiteindelijk gewoon definitiekwesties zijn. En ergens heeft hij daar natuurlijk een punt. Maar ik zou toch graag mijn licht nog eens over de zaak laten gaan. En daarvoor pakken we het probleem bij de wortel.

Wat is nu precies genieten? Stel je voor dat je op een terras zit. De zon schijnt, mensen zijn vrolijk, voor je staat een bier en daarachter ligt de Middellandse Zee. Dit is een situatie waarin het heel goed voorstelbaar is dat je geniet. Dat genieten treedt echter pas in als je je bewust bent van het feit dat je het heerlijk vindt dat je op een terras zit, in de zon, met een bier. Het is namelijk ook denkbaar dat je in de gegeven situatie voortdurend aan het denken bent over je eigen financiële crisis, waardoor de situatie aan je voorbij trekt en je niet geniet. Cruciaal is volgens mij dus dat je je bewust bent van de situatie.

Dan de eventuele mogelijkheid van het onbewuste genieten. Mijn vraag: wanneer weet je dan dat je aan het genieten bent? Er is vanuit mijn omgeving geopperd dat het dan mogelijk moet zijn om in retrospectief te genieten. Genieten met terugwerkende kracht dus. Anders gezegd: de situatie is voorbij, maar toch kan er nog van genoten worden. We moeten het ons voorstellen als een soort weemoedig terugdenken aan een situatie die, achteraf bezien, genieten was. Ondanks dat daar op het moment zelf dus niet van genoten werd. Ik vermoed dat er hier twee dingen door elkaar lopen: het genieten ín de herinnerde situatie en het genieten ván de herinnerde situatie. Ik kan mij namelijk goed voorstellen dat je geniet van de gedachte aan die dag in de zon, op het terras, enzovoort. En ik kan mij ook goed voorstellen dat je dan denkt: “Goh, dat was toch eigenlijk heerlijk en echt genieten”. Maar hoe je het ook wendt of keert, het genieten is dan van de gedachte aan die situatie. Het onderwerp van genot is de herinnering die je nu hebt, niet de situatie zelf destijds. Genieten lijkt daarmee temporeel bepaald te zijn: het kan zich alleen in het heden voltrekken. Dit lijkt in veel gevallen op te gaan. En de enige vorm die we hebben om het tegenwoordige moment in ons op te nemen, is het bewustzijn.

Daarmee komen we weer terug bij de oorspronkelijke vraag: is ‘geniet bewust’ niet dubbelop? Ik meen dat dit inderdaad het geval is, juist omdat genieten alleen op dít moment mogelijk is en we dit moment alleen middels het bewustzijn kunnen ervaren. De enige uitweg die de gladde marketingdames en -heren nu nog hebben, is te stellen dat je je bewust moet zijn van het feit dat je geniet. Of, duidelijker: bewust zijn van het bewust zijn, een soort meta-genieten. Als dat is wat ze bedoelden, dan kan ik ze gelukkig de hand schudden. Daarmee komen ze namelijk heel dicht in de buurt van het eerder door mij opgemerkte fenomeen van de metabourgondiër. En daar kunnen we er niet genoeg van hebben! Maar nu eerst even een kopje koffie. Zonder melk.

Santorum!

“In Nederland dragen mensen armbandjes,” zegt Rick Santorum. De conservatieve Republikein maakt een goede kans om het, aan het einde van het jaar, tegen Obama te mogen opnemen. Hij zit met zijn benen over elkaar voor een groot scherm, American Heartland staat er in glanzende letters geschreven Faith, Freedom and the American Family. “Op die armbandjes staat: geen euthanasie alsjeblieft.” Enkelen in de zaal slaken een ontzet kreetje. Euthanasie? Santorum vervolgt zijn verhaal. “Ze zeggen dat het vrijwillige euthanasie is” Ooooh “maar de helft van de mensen die euthanasie ondergaat, en het is tien procent van het aantal doden in Nederland, de helft van die mensen ondergaat het onvrijwillig.” Er klinken zachte snikjes en verontwaardigde zuchtjes. Oh my Lord die arme bejaarden in Nederland! Dan wordt er verteld dat bejaarden in Nederland niet meer naar het ziekenhuis durven. Ze laten zich behandelen in het buitenland om de gifbeker niet te hoeven nemen. Dit alles wegens budgetproblemen.

De angst sloeg uw redactie om het hart. Deze grote Amerikaan, de klokkenluider, waarschuwde ons voor een groot gevaar. Het is al in gang gezet en niet meer te stoppen, maar we kunnen ons er in ieder geval tegen beschermen. In onze kelder smeedden wij een plan. Die bandjes, die hebben we nodig. Hieronder een voorproefje van vier mogelijke polsbandjes, die u zullen behoeden voor allerhande maatschappelijk gevaar. Wilt u ook geen euthanasie? Houdt de bezuinigingen en het allesverslindende monster Progressie op afstand! bestel een bandje!

De rubberen polsbandjes zijn te bestellen via redactie@manenmuys.nl

 

Dingen die vrouwen zich nooit zouden afvragen, deel 2

Wat zou je krijgen als je een auto met een dinosaurus kruist?

Kan deze onderbroek nog een dagje?

Wat gebeurt er als je aan een vriezer likt?

Is het mogelijk om te zeiken met een bier in je hand?

Kunnen we hier gewoon niet over praten?

Zou ik vanachter deze plant de overkant kunnen raken met een ninja-ster, zonder dat andere mensen mij zien?

Kun je met een omafiets ook in de halfpipe?

Hoe kan het dat vlees in bapao’s nooit naar vlees smaakt?

Zou mijn Suzuki Alto de 180 halen?

Hoe ziet een hondenlul er eigenlijk uit?

Zitten er eigenlijk nog blote borsten tieten in die film?

Zou ik gewoon uitzonderlijk groot geschapen zijn?

Hoe zou het eruit zien als iedereen een hamsterhoofd zou hebben?

Als ik een gigantisch waterpistool zou hebben en die zou vullen met knoflooksaus, kan ik dan van dit varken het grootste broodje shoarma ooit maken?

Wat is er mis met witte sokken?

Buschauffeurs

Eenieder die overgeleverd is aan het busvervoer zal het herkennen. Voor wie in de gelukkige positie is nooit met de bus te hoeven, vertel ik het bij deze: buschauffeurs hebben de vreemde neiging om drie haltes voor het einde van de rit hun tas al te gaan inpakken. De kaartjes, het geldbakje, het stempelsetje: alles verdwijnt tijdens het rijden in de zwarte, vierkante chauffeurstassen. En dat gebeurt meestal terwijl ze met 70 kilometer per uur door één of ander stadscentrum scheuren. Als passagier zit je dan toch wat onrustig, wanneer je ziet dat de chauffeur drukker is met het inpakken van zijn tas dan het met één hand besturen van de 10 ton aan denderende bus.

Toch is het een vreemde gewoonte. Waarom hebben ze altijd zo’n haast? Is het een impliciet toegeven dat ze inderdaad te laat zijn? Hebben ze thuis gewoon een heel erg lieve wederhelft zitten die op hen wacht? Of moeten ze de bus halen? Hoe het ook zij, het viel mij op. Volgens mij is het zelfs het enige beroep waar voortijdig al wordt ingepakt. En dat is maar goed ook, want anders is de maatschappelijke irritatie niet te overzien. Stel je de kassajuffrouw voor, die drie klanten voor het einde alvast haar spullen bijeenraapt en ze begint op te ruimen, ondertussen met één hand de producten scannend. Of het restaurant, waar iedereen zijn jas al aan heeft getrokken terwijl je nog zit te eten. En wat te denken van de tandarts, die z’n gereedschap vast in z’n tas gooit, ook al zit je nog in de stoel voor een wortelkanaalbehandeling. Zo zijn er tal van voorbeelden te bedenken waar het op z’n minst vreemd is om al te gaan opruimen. Maar bij buschauffeurs is het blijkbaar eerder regel dan uitzondering.

Ik heb het een keer genoemd tegen een chauffeur, maar blijkbaar is dat niet bespreekbaar. Gelukkig was het niet te ver lopen naar de eindbestemming. Via deze weg wil ik dan graag een oproep doen aan al die chauffeurs die wel erg enthousiast hun tas gaan zitten inpakken vanachter het stuur. Reserveer 30 seconden na de rit voor dit klusje. Het tijdsverlies is minimaal en het gemak voor de reiziger neemt met een factor 5 toe. Alvast bedankt.

Valentijnsmisère

Morgen is het valentijnsdag. Dat betekent dat over heel de wereld (of is dat erg zelfingenomen, aannemen dat heel de wereld valentijn viert. Vieren ze het in India, Peru of Ethiopië ook?) stelletjes elkaar bloemen geven, kaarten sturen en voor die ene keer toch dat éne standje uitproberen dat anders nooit mag. Omdat ondergetekende als enige redactielid eenzaam en verbitterd valentijnsdag tegemoet gaat, hier een lijst met tien redenen om altijd alleen te blijven.

  1. Tijd. Altijd nog eens een instrument willen leren spelen, een roman willen schrijven, een postzegelverzameling aan willen leggen of De ontdekking van de hemel door willen worstelen? Dat kan dus niet als je iedere avond wijn en kaas naar binnen moet werken, onderwijl verplicht naar een Hugh Grant-film starend.
  2. Persoonlijke hygiëne. Iedere dag een schone onderbroek? Wie zegt dat, je vriendin zeker. Als zelfverzekerde single vind je het niet erg om nog eens het ondergoed van gisteren aan te trekken als je geen zin hebt om te wassen. Niemand die aan je hoofd zeurt als je geen zin hebt om je tanden te poetsen. En wanneer je te moe bent  om helemaal naar de badkamer te lopen om te plassen, is de gootsteen in de keuken een ideaal alternatief.
  3. Schoonfamilie. Traditioneel gezien is je schoonmoeder een kreng. Je schoonvader is een levensgevaarlijke, bezitterige psychopaat en je zwager een irritante wijsneus. Wees blij dat je hier niets mee te maken hebt! Je eigen familie is al vervelend genoeg.
  4. De thermostaat. Vrouwen hebben het altijd koud. Dat komt omdat ze gebouwd zijn om aan het gasfornuis te staan, waar het een stuk warmer is. Het gebrek aan gasfornuis proberen ze op te vangen door de thermostaat op 26 graden te zetten en met z’n tweeën onder een laag dekens voor de gloeiende kachel te gaan zitten. Gadverredamme. Mannen, onderschat het plezier dat komt van zelfbeschikking over de thermostaat niet.
  5. Geld. Diamanten, diners, kaarsen, kaarten, bioscoopbezoeken, smsrekeningen, poëziecursussen voor liefdesgedichten, oorbellen, rozen, lingeriesetjes, limousines, Franse chansonniers, danscursussen en halskettingen zijn duur.
  6. Liedjes. De liedjes die de soundtrack vormen van het dagelijks single-bestaan. Je kent het wel, toch? Ik ben toch niet de enige die dat doet? Kopje koffie, kopje koffie, lekker kopje koffie voor Claudio. Neemt hij daar een koekje bij? Ja, want het is vrijhijhijhijdaaahaaag. Of deze; Douchen, douchen, douchen, lekker potje douchen. En afdrogen. Linkerbil, rechterbil, linkerknie, en omhoog! Dat is allemaal afgelopen als je iemand hebt die meeluistert. Je kunt nog zo’n goede zanger zijn, voor een publiek zijn deze geïmproviseerde uitdrukkingen van het dagelijks leven niet bedoeld.
  7. Ongesteldheidsklachten. Jakiebah.
  8. Vreetbuien. Heb je wel eens als voorgerecht een hamburger, hoofdgerecht een pizza en als nagerecht 3 broodjes döner naar binnen gewerkt? Dan ben je vast alleenstaand. Met een wederhelft die op je eetpatroon let, zijn die avonden van intense zelfbevrediging wel afgelopen.
  9. Afstandsbediening. Nooit meer avonden vastzitten aan hiervoor al genoemde Hugh Grant-films, afleveringen van series over glinsterende tienervampiers met een overmatig hoog libido of, gruwel boven gruwel, The Voice of Holland. Wanneer je alleen bent hoeft dat allemaal nooit meer je beeldbuis te vervuilen, maar kun je zelf kiezen waar je naar kijkt; autoprogramma’s, voetbal en natuurdocumentaires.
  10. Kinderen. De meest permanente van alle SOA’s. Deze schreeuwende, huilende, schoppende, rennende, drukte makende poepmachines zijn een natuurlijk gevolg van een uit de hand gelopen relatie. Zij betekenen het einde van je nachtrust, sociale leven en financiele veiligheid. Pas op hiervoor!

Dus, alleenstaande mannen van Nederland, vier samen met mij valentijnsdag zoals het gevierd hoort te worden; in je onderbroek, onderuitgezakt op de bank, met een zespak bier, diepvriespizza, en Steven Seagall op de televisie!

Informatie

Op de pot pindakaas in mijn voorraadkast staat vermeld dat er stukjes noot in zitten. Daarnaast: “wist u dat Calvé pindakaas van nature eiwitten bevat voor een sterk lichaam?” De televisie krijst dat de brillen deze week goedkoper zijn. Het zijn lelijke brillen, ze zijn slecht, maar ook goedkoop. De computer geeft de buitentemperatuur en vraagt of hij zichzelf opnieuw mag opstarten, want hij kan beter worden, nog een paar updates. Als ik niet binnen 60 seconden antwoordt doet hij het gewoon. Mijn sokken zijn gemaakt van katoen, mijn toetsenbord komt uit China en kan serieuze schade aanrichten. Niet door vlijmscherpe woorden, maar door de onhandige houding die de moderne toetsenist aanneemt. Tandpasta is goed voor het tandvlees. WC-papier is opgebouwd uit twee lagen. Honderd gram uit de de zak Champignon Roerbakmix bevat 29 kilocalorieën. Dat valt mee. Eet twee ons groenten per dag! Informatie is aan alle kanten mijn huis binnengedrongen, het verspreidt zich als een hardnekkige ziekte door het aftakelende lijf van onze samenleving. Wij zijn de witte bloedcellen, wij moeten ons verzetten. Uw redactie werkt vanaf nu vanuit de kelder van de ruïnes van het hoofdkantoor. Een plek zonder informatie en bovendien zonder sneeuw. De afgebrande loods aan het oppervlakte ligt inmiddels onder een deken van bevroren sneeuw.

De computer en de televisie heb ik begraven, de pindakaas overgeschept in een boterhamzakje. Ik stop met tandpasta en gebruik alleen nog toiletpapier zonder bedrukking. Een tijd geleden stond Maarten van Rossem in opdracht van de Evangelische Omroep voor een stoplicht in de Amerikaanse stad Washington. Hij keek niet vrolijk, maar verkondigde het bewijs te hebben gevonden. Het stoplicht dat in beeld werd gebracht telde af naar het moment dat het op groen zou springen. Maarten werd onmiddellijk rustiger en voelde geen irritatie. “Dit is het bewijs dat de mens gelukkiger wordt van informatie”, verkondige hij met een somber gezicht, maar ongetwijfeld in een staat van mentale opgewektheid. Het zit anders. We denken dat we gelukkiger worden van informatie. Echter, zodra we over informatie beschikken willen we meer. Het is een verslaving, een ziekte die elke vorm van hoop en verwachting vernietigt.

Wij van de redactie gaan graag op vakantie, maar we zijn nooit verder gekomen dan de het kanaal ten noorden van het dorp. Wij zien onze dromen in scherven op de klamme betonvloer van onze kelder liggen en dat is bovenal te wijten aan de consumptie van onbeperkte informatie. Op Google Maps hebben wij de bewoonde wereld, met streetview en foto’s van gebruikers, reeds uitgebreid verkend. Daar hoeven we dus niet meer heen. Er valt niets meer te ontdekken. We weten hoe laat de zon opkomt in Nuuk en hoe laat zij weer ondergaat in Ushuaia. Ook dat hebben we gezien, in Google Earth. De onbewoonde wereld zagen we in Frozen Planet en de Nasa liet ons een storm op Jupiter zien. De volgende stap voor Google Maps is het in kaart brengen van de binnenkant van gebouwen, kondigde het bedrijf kortgeleden aan.

Informatiedronken en volstrekt obees ontdekken we dat we niet meer hopen en niets meer verwachten. We weten alles en niets verrast ons. Maandag gaat het dooien. Geen elfstedentocht dus. Geen verrassing en geen spanning. Maanden geleden werd een strenge winter voorspeld, de aarde warmt deze eeuw op, er komt een nieuwe ijstijd en over dertig jaar is de olie op en staat Nederland onder water. We stappen niet meer onbevangen de toekomst in om dan pas te zien hoe onze dromen uitkomen of genadeloos worden verpulverd. We weten alles en dat maakt de mens niet gelukkig, maar een beetje saai.