Monogamie is maar lastig, zei Birgit Schuurman in de Volkskrant van afgelopen vrijdag. “Zestig jaar met dezelfde man is een hele uitdaging,” aldus de zangeres/presentatrice/tv-persoonlijkheid/nagelknipperverkoopster. Dat is natuurlijk lariekoek, monogamie is helemaal niet moeilijk. Het enige wat je hoeft te doen is geen seks hebben met een hele hoop mensen, en geen seks hebben met mensen is makkelijk. Wel seks hebben met mensen, dát is pas lastig.
Dat was niet altijd zo, zoals de historische documentaire serie Mad Men ons leert. Vroeger nam je ’s ochtends je secretaresse mee naar het kopieerhok om haar even in te werken, kocht je ’s middags een martini voor het meisje in de bar om de hoek waarna zij je mee naar achteren nam om haar dank te betuigen, en zette je ’s avonds je vrouw op haar plaats, omdat zij immers toch je vrouw bleef. Dat zit er nu niet meer in. De regels zijn veranderd, vrouwen hebben een mening gekregen en dat is jammer!
Tegenwoordig mogen vrouwen zelf kiezen met wie ze het bed in duiken. Heb je een buikje, ben je te klein, heb je te weinig haar op je hoofd of te veel op je rug? Dat is dan jammer, maar geen matrasworstelen voor jou. Voor Birgit Schuurman zal het niet moeilijk zijn, zo’n copulatiesollicitatie, maar voor de esthetisch wat minder bedeelde medemens is het een hele prestatie iemand zo ver te krijgen je voortuin aan te schoffelen.
Hoe moet dat dan, als moderne, op seks beluste man (lees; moderne man) in deze door vrouwen geregeerde (ok, niet echt, maar op relatiegebied) wereld? Dat gaan wij je niet vertellen. Eerlijk gezegd zochten we alleen excuus om een stuk onder de titel ‘Seks’ te schrijven. De leescijfers vallen nogal tegen de laatste tijd, en dit zal toch zeker een paar google-hits extra opleveren.