Er gaat een genoegen uit van het hanteren van dingen of functies waarvan je merkt dat erover is nagedacht. Het zijn vaak heel simpele dingen, maar wel dingen die gewoon wérken: een binnenzakje, een in delen neerklapbare achterbank, de kierstand van een raam, een dubbele tentwand, het bedieningsgemak van een telefoon, een zakmes, vrijwel alles van IKEA, een thermosfles, de paperclip, een ritshoudertje of een waterslot. Dingen waaraan je, wanneer je ze gebruikt, meteen merkt dat de ontwerper of bedenker voor precies hetzelfde probleem heeft gestaan als jij nu, en daarvoor de adequaatste en meest praktische oplossing heeft bedacht. ‘Ontworpen vanuit- en voor de praktijk’ heet dat dan met een mooie kreet, maar het werkt wel. En hoe. Het proefondervindelijke inzicht dat de ontwerper echt in de praktijk stond en niet slechts in een boek heeft gelezen over ‘de praktijk’ levert een aangename siddering op; het is het korte moment waarop je ineens weer prettig versteld staat over de capaciteiten van het menselijk vernuft.

Zo’n bevredigend gevoel overvalt mij ook steeds weer bij het gebruik van tie-wraps. Ondanks de nogal onwelluidende naam van de bandjes (mooier is bijvoorbeeld ‘ladderstrip’, ‘kabelbinder’ of de eveneens uit de praktijk geboren benaming ‘sjorbandje’; maar goed, zelfs ‘chlamydia’ of ‘gonorroe’ klinkt mooier dan tie-wrap), is het toepassingsgemak van deze stukjes nylon werkelijk ongeëvenaard. Het is steeds een kwestie van samenpakken, bandje erom en aantrekken. Klaar. Simpeler kan niet, zelfs iemand met drie linkerhanden kan de tie-wrap hanteren. Bovendien komt het in geen honderd jaar meer los en staat het uiterst netjes en verzorgd. Zo netjes zelfs dat ik durf te wedden dat menig koninklijk paleis aan elkaar hangt van tie-wraps. Willem-Alexander zal toch ook wel eens zijn stroom- of netwerkkabeltjes bij elkaar gebonden hebben? Het genoeglijke, zachte geratel van de tie-wrap moet hij ongetwijfeld ooit met eigen handen gevoeld hebben. Dat is meteen het mooie van de sjorbandjes: iedereen, letterlijk iedereen kan het gebruiken en doet dat ook.

Vanmiddag, tijdens mijn gebruikelijke rondje verantwoord onderzoek, ontdekte ik echter nog een heel nieuwe functie van de tie-wrap, en dat was er één die ik tot op heden nog niet voorzien had. De tie-wrap is volgens de eeuwig kolkende bron die het internet is namelijk ook prima te gebruiken als handboei. PlastiCuffs heten ze dan. Deze licht aangepaste tie-wraps worden bijvoorbeeld door de Mobiele Eenheid gebruikt om criminelen in de boeien te slaan. En dat zette de redactie aan het denken. Met Valentijnsdag in het verre vooruitzicht en een crisis als uitgangspunt wil de redactie bij deze een leuke suggestie doen: geef u geliefde eens een uitdagend setje tie-wraps. Ze zijn in verschillende maten en kleuren verkrijgbaar, niet duur en komen altijd van pas. Ook (of juist) in de slaapkamer. Het is weer eens wat anders dan die pluche gevallen. Dus wanneer u een voorliefde voor kunststoffen heeft en het al warm krijgt van een plastic boterhamzakje of een rubberen tochtstrip, dan raden wij van Met Man en Muys u een sexy setje tie-wraps van harte aan! Veel plezier!