“Alles kost geld tegenwoordig.”
“Ja, die tijd krijg je niet meer terug.”
“En daar gaat het om.”

Zo hoorde ik een meneer in mijn treincoupé gedurende een gesprek verkondigen. Ik vond het buitengewoon knap: praten in zuivere clichés is namelijk ontzettend lastig. Het is de kunst van het iets zeggen zonder daadwerkelijk iets concreets te zeggen. Daarom zijn clichés ook vaak waar. Maar zo spreken valt absoluut niet mee. Ik daag u uit om het thuis eens te proberen: maak lopende, correcte zinnen, maar zeg ten diepste niets. Volgens Hannah Arendt was de veroordeelde nazi Adolf Eichmann in staat om enkel in clichés te spreken en dat moeten we Eichmann, ondanks al z’n misdaden, toch nageven. Mij lukt het in elk geval niet, maar ik ben dan ook geen veroordeelde nazi. Ik ben hooguit bij machte wat van die clichés in een clichématig rijtje op te sommen. Kunt u alvast oefenen.

“Zo is het maar net.”
“Wat een weertje, hè?”
“Ja, wat je zegt.”
“We moeten Nederland sterker uit de crisis krijgen.”
“Dat bedoel ik.”