Zwarte Sokken

Ik stoor mij ontzettend aan zwarte sokken. Niet per se aan het gegeven dat je altijd één van de twee kwijt raakt (daar ga ik nog eens een andere Staander aan wijden), maar aan het feit dat ze zoveel op elkaar lijken, maar net niet genoeg.

Over de jaren heb ik een flinke verzameling zwarte sokken opgebouwd, ik draag immers, net als vrijwel iedere man denk ik, bijna uitsluitend zwarte sokken. Omdat er nu eenmaal ook een hele hoop zijn verdwenen (ik moet daar écht nog eens iets over schrijven), ben ik genoodzaakt om de paar maanden weer nieuwe te kopen. Deze nieuwe zijn echter nooit identiek aan de vorige. Altijd hebben de producenten sinds de vorige keer dat ik sokken kocht de bovenkant van een ander elastiekje voorzien. Of ze hebben de sok drie centimeter langer gemaakt. Of ze hebben een extra verdikking bij de hiel toegevoegd. Nu vind ik vernieuwing niet erg; stilstand is achteruitgang. Ik word echter horendol als ik weer eens na het wassen twintig paar bijna, maar niet helemaal, identieke zwarte sokken moet sorteren, om er vervolgens achter te komen dat de twee laatste sokken toch net iets verschillen en ik ergens een fout moet hebben gemaakt.

Na een zoveelste sessie licht-donker-zwart van bijna-licht-donker-zwart en semi-half-hoog van quasi-half-hoog te onderscheiden heb ik me wel eens voorgenomen dat ik het niet meer zou doen. Ik zou gewoon alle zwarte sokken zó in de lade smijten, zonder sorteren, en de volgende dag wel zien welke sokken de weg naar mijn voeten wisten te vinden. Als ík de sokken al nauwelijks uit elkaar kon houden, hoe konden andere mensen dat dan als ze onder mijn schoenen verborgen waren, redeneerde ik.

Ik had het écht geprobeerd, maar ik kan het niet. Ik moest en zou complete paren sokken aan mijn voeten doen. Waarom weet ik niet. Het is een tik van mij, een dwangneurose misschien, maar toen ik de eerste ochtend na het douchen een graai in mijn sokkenla deed, kon ik niet tevreden worden met de sokken die ik te pakken had. Kijk, zo dacht ik, ik kan nu verschillende zwarte sokken aan doen, en me de rest van de dag ergeren aan het idee van de rotzooi die zich onder mijn broekspijpen bevond, of ik kon gewoon even de andere sok van het paar zoeken. Zo gebeurt, toch? Ik miste mijn trein. Zo ook de ochtend daarna, en die daarna. Uiteindelijk heb ik in een vlaag van blinde razernij mijn sokkenlade op mijn bed omgekieperd en alles weer uitgezocht en gesorteerd! Zoals het hoort!

Bij deze vraag ik dan ook, neen, smeek ik, of de zwarte-sokkenindustrie, álsjeblieft, niet gewoon een standaard kan instellen voor zwarte sokken. Zeg 30 centimeter lang, geen hielverdikking en een elastiekje van 2 centimeter. Goed?

Sok.

6 Thoughts.

  1. Carla: Dank, dank, driewerf dank!

    Ashley: Dank voor de complimenten; de juiste kleur sokken kiezen is een proces dat ik met de jaren heb weten te perfectioneren. Die geïnvesteerde tijd en moeite is zeker het complimenteren waard.

  2. Hahaha wat grappig! Mijn vriend had dat probleem ook met zwarte sokken. Dus ik ging op zoek. Bij de H&M vond ik zwarte sokken voor mannen. Maar elk paar heeft een gekleurd randje van ongeveer 2mm. Geel, rood, blauw, groen,… Dus als je de was ophangt, zoek je gewoon twee dezelfde kleuren. Het heeft zijn leven verbeterd.

  3. Wat een ideeën allemaal. Bedankt, Kim. Ik voel me nu toch wat dom, dat ik me door zo’n, blijkbaar, makkelijk te verhelpen probleem op heb laten jutten…

Laat een reactie achter op Ashley Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *